María Dores Guerrero veu dende Lugo a Arou a facer a quinta etapa. Colliu a cor verde e xa non parou ata Fisterra

– ¿Que ha significado para ti O Camiño dos Faros?
Sorprendente. Naturaleza: mar, montaña, bosque, prado…….todo el mismo dia, en cada tramo, a veces al mismo tiempo. Belleza en los paisajes vírgenes, Conocimiento (historia, geografia, formas de vida……). Compañerismo, Amistad, Esfuerzo personal y de otros para otros.

– ¿Qué te pareció el recorrido?, ¿es duro físicamente?
El recorrido es único en toda Galicia. Duro? Depende de la forma física de cada uno pero cualquiera, que no tenga impedimentos físicos puede hacerlo por tramos.

– ¿Cual es el lugar que más te gustó de todo O Camiño dos Faros?
Teniendo en cuenta que empece el camino desde Arou, sin duda, la Playa do Trece desde Monte Blanco, quiza porque fue el primer paisaje grandioso que me emociono..después hubo más.

– ¿Como se podría hacer para compatibilizar la conservación tal como está de la Costa da Morte y a la vez atraer gente para que conozca este Camiño dos Faros?
El camino lo harán los caminantes. Para atraer gente se está haciendo por el boca a boca. De Lugo la proxima etapa seremos 8 o 9 personas. En mi trabajo conocen ya el camino, les he enseñado fotos y están impresionados con el paisaje. Mis amigos ya dicen que estoy enamorada de este camino pues no paro de hablar de él. Y no os preocupeis que en las asociaciones donde estoy metida se enterarán de lo que es “O Camiño dos Faros”
Si conseguimos trasmitir la filosofia de que es un camino para ANDAR, de senderistas para senderistas, que no se van a ofrecer “ayudas”: pistas que te acerquen, caminos más amplios, desbroces varios, etc. Por ahí pasará el que quiera acercarse a la naturaleza tal como es.
Seria necesario tener uno o varios guias que puedan enseñar el camino a otros caminantes……… y a la vez de mostrarles naturaleza enseñarles respeto por la misma. No me gustaria que “O Camiño dos Faros” se conviertiera en lo que es ahora el Camino de Santiago

– “O Camiño dos Faros, unha paisaxe en cada paso”..¿Cual es tu slogan?
No tengo ninguno tan bonito y tan ilustrativo como el vuestro……….Yo diría que si la gente quiere emociones con mayúscula debería hacerlo algún día.

“O Camiño dos Faros da Costa da Morte. Unha das iniciativas turísticas máis interesantes na nosa terra. Non deberían desaproveitar os concellos e as institucións turísticas este tirón popular para impulsar e cuidar esta fermosa ruta. Que alguén me diga que outras rutas costeiras ou de montaña poden ter este atractivo.

E non só pola beleza natural da propia costa e a paisaxe que atravesa, senon tamén pola lenda, o misticismo e a inmensa historia de naufraxios e outros sucesos que atesora. Non son eu de escribir ou opinar nestes foros, pero non poido, neste caso, deixar de apoiar ainda que sexa coa miña humilde opinión, o que eu entendo é unha grande iniciativa duns poucos que aman a Costa da Morte, e que é de xustiza remarcalo e apoialo.

Sempre digo que moitos dos recursos da nosa terra están desaproveitados, e iste é un dos principáis e ademáis un dos que máis nos distingue.

É a xente, como pasa neste caso, a que finalmente ven a defender e cuidar o noso patrimonio xa que é a herdanza que lle deixamos aos nosos fillos. Pero as institucións deben ser sensibles e saber ver o que é mellor para o noso futuro e priorizar as inversións no que é importante e prioritario para o adecuado desenvolvemento da nosa terra, polo ben de todos nós.

A Costa da Morte non ten este nome por un carácter despectivo ou un significado negativo, ben podería ser a da Vida, pero temos a sorte de que é aquí onde morre o Sol, e a terra do Solpor, de ahí o nome máis mítico e fermoso que pode ter a nosa Costa. Coidémola e amémola.

Graciñas Traski Costa da Morte e a todos os tranos pola vosa iniciativa e traballo. Vos si que protexedes o Noso. Noraboa.”

Carmencita é nosa trasna de Malpica. Disfrutou do Camiño dos Faros dende o primeiro día e tamén deixou para a posteridade moitos bós momentos e un bó feixe de fotografías. Graciñas che!

– ¿Que significou pra ti O Camiño dos Faros?
Foi unha experiencia xenial. O camiño din que se fai andando, pero a riqueza do trayecto non está solo ahi. O compartir cos compañeir@s as vivencias, e todo o que vai implicado en tantas horas de andarea non ten precio. Conocin xente especial , para min é o mais significativo.
Por descontado a nosa costa é espectacular, e desde aqui os meus parabens a quen puso en marcha todo esto. Todo un acerto!

– ¿Qué che pareceu o recorrido?., ¿é duro físicamente?
Fisicamente podese con eso, de feito viñeron xente de todas as edades. Unhas foron mais duras que outras pero xa se contaba

– ¿Cal é o lugar que máis che gustou do Camiño dos Faros?
Disfrutei de cada sitio por donde pasei !! a maioria non os conocia indo pola costa. Todos teñen encanto!

– ¿Como se podería facer para compatibilizar a conservación tal como está agora desta Costa da Morte con o turismo e atraer xente para que coñeza este Camiño dos Faros?
Todos deberiamos axudar para conservar o noso patrimonio, non facéndolle mal xa facemos moito ben. O boca a boca fai moito, e calquera de nós non ten mais que contar as maravillas que vimos facendo este esplendido camiño dos faros.

– “O Camiño dos Faros, unha paisaxe en cada paso”..¿Cal é teu slogan?
“Vamola andando”

A trasniña Mary foi unha das alegrías de este Camiño dos Faros. Con moita superación empezou en Laxe e case sen querer xa está en Fisterra. Un orgullo para todos os trasnos!

– ¿Que significou pra ti O Camiño dos Faros?
Para min o camino dos faros foi un gran reto a nivel persoal e emocional. Persoal polo esforzó que a min me supuxo polas circunstancias que estaba atravesanso e emocional polos recordos a o meu pai. Por ser filla dun mariñeiro a paisaxe faciame ver todo o recorrido polo meu pai, e o mesmo tempo acordadame do significado que tiñan as sinais dos faros “tan importantes para os mariñeiros”

– ¿Qué che pareceu o recorrido?., ¿é duro físicamente?
O camino pareceume duro pero non imposible. Fixome ver que “SI SE PODE” e coa axuda dos tranos moito mais.

– ¿Cal é o lugar que máis che gustou do Camiño dos Faros?
Non pensó decir un lugar en concreto porque a ruta en si con todo o seu recorrido foi moi fermosa. o que si quero destacar e que sin o voso apoio fariaseme moi complicado. En todo momento sentinme apoiada por os trasnos e sentinme acollida como una trasna mais. Esquencinme das miñas limitacions e disfrutei dunha experiencia maravillosa. Cada etapa fixome ver que a prova estaba superada o cal supuxo un reto persoal moi grande para min.

– “O Camiño dos Faros, unha paisaxe en cada paso”..¿Cal é teu slogan?
O CAMIÑO DOS FAROS…UNHA PAISAXE EN CADA PASO ….ENTRE TODOS FAGAMOS POR COMPARTILO E COIDALO”
E como todas as etapas dediqueillas a algunha persoa moi especial para min…..esta vai por ti CONCHI que estas a pasar momentos difíciles. Pola miña familia e por todos os trasnos. “SI SE PODE”

Graciela se enteró del Camiño dos Faros y contactó con nosotros para que le indicásemos los mejores tramos para su hijo Mateo, de 6 años. Al final, los dos hicieron casi todo el recorrido sin problemas

– ¿Que ha significado para ti O Camiño dos Faros?
Eu buscaba unha actividade para compartir co meu fillo, ao aire libre, en contacto coa natureza… e batín cos trasnos e cos faros!! Resultou toda unha sorpresa! Poidemos disfrutar do noso territorio, do descrubrimento das paisaxes e topamos cun estupendo grupo de xente que chega a ser coma unha familia e que espero conservar!!
¿Cómo lle ensinas a un neno a sentir a súa terra, se non a vive? Foi unha evolución. Desenvolveu o instinto de supervivencia propio, a súa autonomía, o de conservación da natureza, a relación con animais e co entorno. É un capitán, e eu teño todo o privilexio de desfrutar con él!

– ¿Qué te pareció el recorrido?, ¿es duro físicamente?
O percorrido…. ás veces complícase! Quizás un pouco mais curtos permitiría desfrutar doutras cousas, por exemplo da compaña dos trasnos ao rematar a xornada do domingo.

– Tú llevas contigo a tu hijo de 6 años. ¿Qué crees que le aportó esta aventura?
Capitán trasno está totalmente volcado no proxecto, e como dixen, foi toda unha evolución.

– ¿Cual es el lugar que más te gustó de todo O Camiño dos Faros?
Sería moi dificil decidirme por un. Cada lugar ten o seu encanto pero o TODO é o realmente valioso e o fermoso!!! Penso que non se pode separar.

– ¿Como se podría hacer para compatibilizar la conservación tal como está de la Costa da Morte y a la vez atraer gente para que conozca este Camiño dos Faros?
Se non se institucionaliza irá ben. Tampouco queremos unha invasión. Consérvase por si mesmo, usandoo e disfrutando del con SENTIDIÑO

– “O Camiño dos Faros, unha paisaxe en cada paso”..¿Cual es tu slogan?
Eslogan perfecto!!

– ¿Que ha significado para ti O Camiño dos Faros?
Sobre todo ha sido una combinación perfecta entre el ejercicio en plena naturaleza y conocer a un grupo encantador de personas que comparten esta afición. Sin presiones a nivel físico y con un respeto exquisito a las capacidades de cada uno. Además ha supuesto conocer de una forma totalmente diferente la Costa da Morte. Las sensaciones de descubrir a pie cada recodo, cada vista, cada rincón… han sido una experiencia inmejorable.

– ¿Qué te pareció el recorrido?, ¿es duro físicamente?
Yo diría que es muy asequible si estás acostumbrado simplemente a andar. Hubo de todo, etapas muy cómodas y otras un poquito más exigentes, pero adecuadas para cualquiera que no tenga problemas físicos. La duración está pensada para que las etapas se hagan a ritmo de paseo con tiempo para disfrutar de las vistas, hacer fotografías y paradas para descansar y compartir la experiencia con los compañeros de ruta. Un buen calzado es primordial, eso sí.

– ¿Cual es el lugar que más te gustó de todo O Camiño dos Faros?
Sin dudarlo (aunque es algo muy personal ya que toda la costa es preciosa) diría que me emocionó la vista de la Praia do Trece desde la duna de Monte Branco. Podría estar horas sentada allí sin apartar los ojos de ese paisaje prácticamente virgen. Es difícil encontrar lugares así hoy en día.

– ¿Como se podría hacer para compatibilizar la conservación tal como está de la Costa da Morte y a la vez atraer gente para que conozca este Camiño dos Faros?
Me encantaría que esta ruta se popularizase, pero no a costa de perder el encanto salvaje que tiene. Para ello tendría que cuidarse de una forma exquisita la conservación del entorno sin elementos que lo perturben. Señalizaciones integradas, etc…
Como siempre, se juega con el riesgo de atraer a gente que no sea cívica. De todas formas, son etapas largas y pienso que si alguien las hace es porque le gusta la naturaleza y se supone que está concienciada y que la hará con respeto.

– “O Camiño dos Faros, unha paisaxe en cada paso”. ¿Cual es tu slogan?
No cambiaría ni una coma de ese slogan ni encuentro otro mejor, me parece que es perfecto y refleja el espíritu de la ruta.

Suso Lista: artista multidisciplinar e ex-percebeiro:

«Esta ruta é o claro exemplo de como se deben facer as cousas, xa non só no ambiente de rutas e de turismo, en todos os ámbitos. Porque éstes rapaces comenzaron con moita ilusión, sen un peso e o que están facendo é promocionando de verdad, auténticamente, o que é a Costa da Morte.

Eu sempre digo que o que están facendo eles é un turismo non de turistas, senon de personas. Esta ruta o que fai é unir a xente que fai o camiño, cada vez máis por certo.

E chámase O Camiño dos Faros na Costa da Morte. Esta sí que é A Costa da morte, porque van metro a metro, paso a paso, por toda a costa. Acantilados, praias, furnas, sitios que só se poden ver se fas a ruta.

Ainda que pareza mentira, eu sí que sabía que ían ter este éxito. Porque xa dende o principio, igual que falaron conmigo, falaron con máis xente e vinlle unhas ganas e unha ilusión de recuperar estes camiños, moitos deles xa perdidos e abandonados. Entón eles informáronse a pé de cada pobo, falaron co que sabía e dixeron mira, para ir deste sitio a este como facemos. Enton tiveron todo o apoio do mundo tamén, porque se viu que os rapaces tiñan muita ilusión. E, sobre todo, os que somos daquí viamos que era un proxecto completamente viable. Encima, que no pedían nada, eles sós cun fouciño e cun jallete dedicáronse a abrir todo ese camiño. Con esta ilusión e estas ganas creo que non pode sair nada mal.

E despois, claro, a xente, tan pronto cando coñece o sitio, cando coñece a verdadera, a auténtica Costa da Morte… repite, e cóntao, e dío, e volve todo o mundo… porque esto é maravilloso. Vivimos nun paraiso. Vámonos a coecer Atenas, Estambul, vamos a Punta Cana… cando temos esto eiquí que é a reostia».